Het Wetsvoorstel wijziging transitievergoeding bij bedrijfseconomisch ontslag en na twee jaar ziekte is op 19 april 2017 controversieel verklaard.
Wat betekent dit? En komt van uitstel, afstel?
Hoe zat het ook alweer?
Sinds de inwerkingtreding van de Wwz heeft elke werknemer bij een beëindiging van de arbeidsovereenkomst die minstens twee jaar heeft geduurd, recht op een transitievergoeding. Dit betekent dat ook een werknemer die wegens langdurige arbeidsongeschiktheid wordt ontslagen, aanspraak heeft op betaling van een transitievergoeding. Dit is niet alleen een breuk met de praktijk van vóór de Wwz, waarbij de langdurig arbeidsongeschikte werknemer doorgaans geen ontslagvergoeding kreeg en het ontslag zelden kennelijk onredelijk werd geacht, maar voelt voor veel werkgevers ook onrechtvaardig. Zij hebben immers al twee jaar lang het loon doorbetaald. Door een beëindiging van de arbeidsovereenkomst komt daar nu nog eens als extra kostenpost de transitievergoeding bovenop.
Slapend dienstverband
In de praktijk zien we dat werkgevers aan het betalen van de transitievergoeding proberen te ontkomen door een werknemer na twee jaar ziekte in dienst te houden. Er ontstaat dan een ‘slapend dienstverband’, want de loondoorbetalingsverplichting eindigt na twee jaar. Verschillende rechters hebben geoordeeld dat het laten voortbestaan van de arbeidsovereenkomst uitsluitend om geen transitievergoeding te hoeven betalen, geen schoonheidsprijs verdient. Ernstig verwijtbaar is het echter niet. Dit betekent dat een werknemer niet kan afdwingen dat de arbeidsovereenkomst door diens werkgever moet worden beëindigd. Het zelf beëindigen van de arbeidsovereenkomst biedt de werknemer ook geen oplossing; een werknemer heeft in dat geval immers geen recht op een transitievergoeding.
Reparatiewetgeving
Om aan het voornoemde knelpunt tegemoet te komen, heeft minister Asscher op 21 april 2016 Reparatiewetgeving aangekondigd. Het Wetsvoorstel wijziging transitievergoeding is ingediend op 20 maart 2017. Het recht op een transitievergoeding voor arbeidsongeschikte werknemers wordt in dit wetsvoorstel niet afgeschaft omdat Asscher dit beschouwde als discriminatie van arbeidsongeschikte werknemers. In plaats daarvan is voorgesteld dat terugbetaling van deze vergoeding aan werkgevers gaat plaatsvinden door het UWV uit het Algemene werkloosheidsfonds. Voorts is voorgesteld om de transitievergoedingen die werkgevers reeds hebben betaald aan langdurig arbeidsongeschikte werknemers, met terugwerkende kracht per 1 juli 2015 aan deze werkgevers terug te betalen. Daar staat wel een verhoging van de werkgeverspremies tegenover; aldus treedt een herverdeling van lasten op. De beoogde datum van inwerkingtreding is 1 januari 2019. Om die datum te halen, dient het UWV uiterlijk op 1 juli 2017 de implementatieopdracht te hebben ontvangen. Die implementatieopdracht kan pas worden gegeven zodra de Kamer heeft ingestemd met het wetsvoorstel.
Controversieel
De behandeling van het wetsvoorstel is, met het demissionair worden van het Kabinet Rutte II, opgeschort. Ondanks de bezwaren van minister Asscher, is het wetsvoorstel op 19 april 2017 controversieel verklaard.
Komt van uitstel, afstel?
Dit betekent dat de Tweede Kamer pas weer naar het wetsvoorstel gaat kijken als er een nieuw kabinet is en er voorlopig dus geen implementatieopdracht aan het UWV zal worden gegeven. Werkgevers zullen dus vanaf 1 januari 2019 (nog) geen vergoeding van de transitievergoeding ontvangen. Of van uitstel, afstel komt is nog onzeker. De Raad van State was in ieder geval niet enthousiast over het Wetsvoorstel; de kern van het probleem dat na twee jaar arbeidsongeschiktheid ook nog een transitievergoeding betaald moet worden, wordt immers niet opgelost. Ook is kritisch gereageerd op de voorgestelde uitvoering door het UWV, die kostbaar en niet efficiënt werd geacht.
Het Wetsvoorstel wijziging transitievergoeding werd eerder besproken door Sanne Timmermans in haar blog van 23 mei 2016.
Wij houden de ontwikkelingen rondom dit wetsvoorstel voor u in de gaten!
Bron: Voorstel van wet wijziging transitievergoeding, Kamerstukken 34 699
